De familie Bezemer speelt in de geschiedenis van VV Bergambacht een belangrijke rol. Piet Bezemer senior was tien jaar speler van het eerste elftal en zijn vader oprichter. Zijn zoons en kleinzoon volgden hem in het blauw en zwart in de hoofdmacht op. Voor de tweede keer is Bezemer voorzitter van de jubileumcommissie van zijn club die volgend jaar 90 jaar wordt.
De zaterdagen van Piet Bezemer (78) en zijn vrouw zijn vanaf ’s morgens vroeg tot laat in de middag gevuld met sport. Met vier sportende kleinkinderen hoppen ze van de ene naar de andere sportaccommodatie. “Mijn oudste kleinzoon, Rody, speelt in het eerste, maar de tweede komt eraan. Hij speelt in de JO19 en mijn derde kleinzoon speelt bij de JO12. En er voetbalt ook nog een kleindochter bij de club.” En dan is er ook nog een kleindochter die volleybalt bij Thor in Bergambacht. Ook zij wordt intens gevolgd door haar grootouders. “We zijn sportgek. We genieten met volle teugen.”
Dat hij enige tijd geleden door Bergambacht werd benoemd tot de voorzitter van de jubileumcommissie vindt hij een mooie geste. “Het is vooral een erebaantje. Ik denk en kijk vooral mee en hou mijn praatjes over de club.”
Bezemer was ook voorzitter van de jubileumcommissie toen Bergambacht in 1993 het zestigjarig bestaan vierde. Sindsdien is het voetballandmaatschap behoorlijk veranderd – Bergambacht had ooit een zaterdag- en zondagafdeling – maar de gemoedelijkheid van de vereniging is gebleven, tot voldoening van Bezemer. “We waren en zijn nog steeds een gezellige, leuke dorpsclub.”
Bezemers’ vader was in 1933 één van de oprichters. Zijn zoon bleek meer dan gemiddeld te kunnen voetballen. Piet maakte tien jaar deel uit van de hoofdmacht, dat destijds op een meer dan respectabel niveau actief was. Midden twintig riep de plicht van het nu inmiddels 109 oude bouwbedrijf dat door zijn eigen opa werd opgericht. “Mijn vader had mij nodig in het bedrijf en ik zag ook zelf in dat ik zware blessures moest verkopen. Dat risico kon ik niet dragen. Ik scheurde mijn enkelbanden bij een wedstrijd en niet snel daarna ben ik gestopt.”
Dat deed hij wel na een periode vol grote successen. Het Bergambacht van eind jaren vijftig begin jaren zestig bestond uit een verzameling uitstekende spelers. “We werkten hard en hadden daarnaast een paar goede voetballers.” Dat waren Hens van Lieshout en hijzelf. “Ik was snel en scoorde makkelijk.''
Bergambacht promoveerde in die tijd vanuit de Goudse voetbalbond naar de derde klasse op zondag. “Dat was het derde niveau, want hoofdklasse was er nog niet.”
De voetbalkunsten van Bezemer vielen ook op bij andere clubs. “Excelsio belde, ONA, dat toen in de tweede divisie belde ook. DCV, dat in de eerste klasse speelde bij de amateurs, wilde me ook hebben. Mijn vader zag dat niet zitten. Mijn toekomst lag in het bedrijf.”
De nalatenschap op het voetbalveld van Bezemer is groot, want zoons Henk-Peter en Arjen Bezemer haalden het eerste elftal, evenals kleinzoon Rody die afgelopen zomer met Bergambacht via de nacompetitie promotie naar de derde klasse wist te bewerkstelligen. “Het werd hoog tijd”, zegt ‘opa’ Piet. “Het was al zo vaak misgegaan. Ze waren er al een paar jaar aan toe en gelukkig is het nu eindelijk gebeurd.”
Bron: Voetbal-Journaal